ایران کشوری است با آب وهوایی دلپذیر و تاریخی درخشان که همواره مورد توجه گردشگران و جهانگردان بوده است. در حالی که در زمستان در دامنه کوههای زاگرس و البرزش پیستهای اسکی مملو از برف پذیرای ورزشکاران است، در سواحل جنوبی آن از جمله جزیره کیش شناگران و علاقمندان به ورزش های آبی مشغولند. شاید در کمتر کشوری با پیمودن کمتر از 200 کیلومتر می توان از جنگل های انبوه و سر به فلک کشیده به کویر بکر و خشک و سوزان و پر رمز و راز رسید.

این جاذبه ها در کنار جاذبه های تاریخی و مذهبی که مهمترین آن وجود بارگاه منور امام هشتم شیعیان جهان در مشهد می باشد، ایران را به یکی از مقاصد مهم گردشگری تبدیل کرده است. در این میان سابقه درخشان  و سرشار از افتخار پزشکی در ایران چه در ادوار کهن و طب سنتی  و چه در سالهای اخیر و در طب مدرن زبانزد کشورهای جهان است.

شاید کمتر کسی باشد که نام حکیم بوعلی سینا و آثار جاودانه او را نشنیده باشد.

وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی ایران به عنوان متولی درمان در کشور می کوشد ضمن نظارت بر روند ارائه خدمات بهداشتی، بستر مناسبی برای درمان بیماران مراجعه کننده از کشورهای دیگر فراهم آورد. در این راستا این وزارتخانه، ضمن ارزیابی و اعتبار بخشی بیش از 900 بیمارستان در کشور،  با  اعطای گواهینامه IPD، بیمارستان های دارای مجوز پذیرش بیمار خارجی را مشخص نموده است. علاوه براین تعدادی از بیمارستانهای ایران موفق به کسب مدارک اعتبار بخشی بین المللی هم شده اند.

سیاست گذاری در حوزة گردشگری سلامت ایران توسط شورای راهبری گردشگری سلامت کشور متشکل از 5 ارگان وزارت بهداشت، وزارت امورخارجه، سازمان نظام پزشکی، اتاق بازرگانی ایران و سازمان میراث فرهنگی صورت می گیرد. در کنار این سازمانها، انجمن توسعه خدمات گردشگری سلامت ایران با گردهم آوردن شرکتهای مجوزدار و مراکز درمانی مورد تایید وزارت بهداشت ایفای نقش می نماید.

در حوزه طب مدرن نیز، از انجام جراحی های ساده تا اعمال جراحی پیچیده تر نظیر جراحی قلب باز و پیوند اعضا در مراکز درمانی کشورمان قابل انجام است.

انواع گردشگری سلامت:

گردشگری سلامت از نظر سازمان جهانی گردشگری به دو بخش گردشگری تندرستی و گردشگری پزشکی تقسیم می‌شود که عبارتند از:

-    گردشگری تندرستی (wellness Tourism):

این نوع از گردشگری سلامت نوعی فعالیت گردشگری است که هدف از آن، بهبود و متعادل‌سازی همه جنبه‌های زندگی انسان شامل جنبه‌های روحی، جسمی، عاطفی، شغلی، فکری و معنوی است. انگیزه اصلی گردشگری تندرستی، مشارکت در فعالیت‌های همسو با بهبود سبک زندگی مانند تناسب اندام، خوراک سالم، کسب آرامش و غیره است.

-    گردشگری پزشکی یا درمانی (Medical Tourism):

نوعی فعالیت گردشگری است که طی آن گردشگر از منابع و خدمات پزشکی در مقصد استفاده می‌کند. این خدمات شامل تشخیص، درمان، بستری شدن، پیشگیری، توان بخشی و دیگر خدمات می‌شود.

      اما دسته‌بندی دیگری در منابع به چشم می‌خورد که در ایران نیز رواج دارد. این تقسیم‌بندی به شرح زیر است:
-    گردشگری پزشکی(Medical Tourism):

• توریسم پزشکی زیر شاخه‌ای از گردشگری سلامت محسوب می‌شود که امروزه در ایران و سایر کشورها مشاهده می‌شود. در این دسته، سفر معمولا به قصد درمان بیماری، عمل جراحی، چکاپ سلامتی در بیمارستان‌ها و مراکز درمانی مقصد صورت می‌پذیرد.
  -    گردشگری درمانی(Curative Tourism):

• در گردشگری درمانی یا گردشگری طبیعت درمانی، مسافر تحت نظارت پزشک به مقاصد دارای منابع طبیعی شفابخش و مفید می‌رود و از این منابع جهت بهبود سلامت خود بهره می‌برد. خدمات طبیعی در این حوزه شامل چشمه‌های آب گرم، دریاچه‌های نمک، لجنزارها (جهت لجن درمانی)، آفتاب درخشان، حمام گیاهی و غیره است. معمولا بیماران تنفسی، پوستی، روماتولوژی، عضلانی و یا بیمارانی که می‌خواهند دوران نقاهت خود را سپری کنند، در این دسته جای می‌گیرند.
  -    گردشگری تندرستی(Wellness Tourism):

• در این نوع از گردشگری سلامت، افراد لزوما بیماری خاصی ندارند و صرفا با هدف کسب آرامش، فرار از تنش‌های زندگی روزمره و تجدید قوا سفر می‌کنند. آب درمانی و استفاه از چشمه‌های آب گرم و اقامت در ویلاها، کلبه‌ها و اقامتگاه‌های جنگلی، از فعالیت‌های اصلی این دسته به حساب می‌آید.